Fontanalbe

19.09.2017

Extract van het reisverslag "2017 - Mercantour "

Na het ontbijt in hotel "Camoix d'Or" checken we er uit en vullen we aan de wagen onze rugzakken voor een dagwandeling naar Fontanalbe. De regen van gisteren heeft gezorgd voor een (dun) laagje sneeuw op de bergtoppen. Een extra mooi zicht: de in herfstkleuren gehulde bergflanken, met een wit laagje op de toppen tegen een straalblauwe achtergrond. Machtig mooi. Het geeft een extra dimensie aan onze wandeling. Een uniek moment ook, want tegen de middag is de meeste sneeuw alweer gesmolten.

De klim naar Fontanalbe doen we op een rustig maar aanhoudend tempo, waardoor we toch snel boven zijn. Het is er muisstil en we zijn duidelijk de eersten van de dag die aan de luswandeling beginnen die ons brengt langs een aantal historische gravures en idyllische meertjes. En dan zou ik de vergezichten nog vergeten. Super mooi! We hebben onertussen al heel wat bergwandelingen in de benen, maar deze plek blijft op de een of andere manier toch bijzonder bij. Echt de moeite, al zal dat unieke moment van de combinatie tussen de herfst kleuren en die dunnen sneeuwlaag er mogelijk iets extra aan gedaan hebben.

Rond 13u30 staan we terug beneden aan de auto. Onze bestemming en overnachtingsplaats voor vanavond is Saint-Martin-Vesubie (of meerbepaald Valdeblore waar Kristof een "maison d'hôtes" gereserveerd heeft). Slechts 80 kilometer verderop, maar met ontelbare haarspeldbochten, waardoor de rit bijna 4u duurt! Onverwacht is het ook hard beginnen regenen. Het lijk lokaal te zijn want afhankelijk van de richting waarin we na elke haarspeldbocht rijden, zien we een onheilspellende zwarte dan wel een blauwe lucht. Maar wij blijven in de regenzone rijden en er komt zelfs onweer bij. Niet het meest fijne weer op de smalle en bochtige bergwegen met regelmatig diepe afgronden. Maar Kristof loodst er ons feilloos door. Wanneer we in Saint-Martin-Vesubie zijn aangekomen, blijkt het toch nog 15 minuten rijden te zijn tot aan de B&B die Kristof heeft gereserveerd. Het is even zoeken. Waar heeft Kristof dit gevonden . maar eerlijkheid gebied: het is er super. Wanneer we de oprit van 'Chalet Anduebis' oprijden, staat de dame des huizes, Joelle, ons al op te wachten. Nadat ze ons de zeer verzorgde kamers heeft getoond, doet ze onverwacht het aanbod voor ons een avondmaal te maken. Dat slaan we niet af. Tijdens het eten wordt duidelijk dat Joelle en haar man Frank een bijzondere voorkeur hebben voor biologische voeding. Zelfs de wijn is biologisch ... en bijzonder lekker, net als de rest van de maaltijd (slaatje als voorgerecht, linzen met gerookte worst als hoofdgerecht en crème brulee als dessert). Als afsluiter wordt ons een 'Infusion' aangeboden. Bij het schrijven van dit stukje voel ik me wat als een lompe Bourgondiër . want geen van ons beide had een idee waar ze het over hadden. Dus toont Joelle ons het 'Infuus' . ah: "du thé!" (want er werd ons een thee-builtje getoond) . maar aan de reactie van Joelle en Frank te zien hadden we net gevloekt in de kerk. "Non, no, ce n'est pas du thé, c'est une infusion". Blijkbaar goed voor de spijsvertering en de nachtrust. Dus laat ons dat dan maar eens proberen. Maar als Joelle het kannetje met heet water heeft gebracht en ons 'Infusion'-buitje in het water dobbert, hebben we nog steeds niet door wat het verschil met thee is. Ondertussen hebben we bijgeleerd en zit de nuance in het feit dat een 'Infuus' (want dat blijkt de correcte Nederlandse vertaling te zijn, zonder connotatie met een ziekenhuissonde) is gemaakt o.b.v. van kruiden zonder aanwezigheid van theeblaadjes. Van het moment dat er theeblaadjes aan te pas komen, spreken we dus van thee, in het andere geval van een 'infuus'. Voila, dat is bij deze nu ook definitief uitgeklaard. I.p.v 'op de koffie' nodigen Kristof en ik nu elkaar uit 'op een infuus' :-).

Info wandeling

Terug naar boven